دانلود کتاب کار مضاعف - ارزش کار و کوشش در اسلام

معرفی کتاب

"کار مضاعف" / ارزش کار و کوشش در اسلام
 کتاب حاضر اثری از محرمعلی دودانگه می باشد که توسط انتشارات رهام اندیشه منتشر شده است.
کار یا پیشه فعالیتی نسبتاً دائمی است که به تولید کالا یا ارائه خدمات می انجامد و برای انجام آن دستمزد پرداخت می شود. انسان تا چشم باز کرده است به کار نیاز داشته است. این نیاز میتواند مادی باشد و یا معنوی. نیاز مادی نیازی است که برای رفع احتیاجات زندگی روزمره اوست و نیاز معنوی، نیازی است که شاید همه ما به نوعی با آن روبرو بوده ایم. بسیاری از افراد شاید به درآمد و پول حاصل از کار نیازی نداشته باشند-هر چند برای رسیدن به این بی نیازی هم قطع یقین کار و تلاشی صورت گرفته است- اما باز هم به کار نیاز دارند؛ چون انسان ذاتاً کار را دوست دارد و باید تا زمانی که زنده است با کار و تلاش خود، جهان پیرامون خود را بسازد و در آن تأثیرگذار باشد.  وقتی با دقت بیشتری به جهان پیرامون مینگریم در مییابیم که کار فقط برای انسان نیست، همه عوامل و پدیده های جهان در حال کار و کوشش هستند: ابر و باد و مه خورشید و فلک در کارند... همه و همه دست به دست هم داده اند تا کار جهان به سامان آید و به پیش برود.
در بخشی از این کتاب می خوانیم :
" علاء بیمار شد. علی (ع) به عیادت او آمد. زندگی وسیع و پر طول و عرضش توجه حضرت را جلب کرد، و واضح بود که علاء در زندگی مادی دچار زیاده روی شده است. حضرت فرمود: چه میکنی؟ به این زندگی دامنه دار چه احتیاجی داری؟ تو به آخرت و وسایل سعادت معنوی خود محتاج تری، قدری در آن کوشش کن. سپس فرمود: چرا، اگر زندگی خود را به منظور سعادت معنوی توسعه داده ای، اگر نظرت از این زندگی وسیع پذیرایی میهمان است، اگر هدفت از این بسط و توسعه، صله رحم و ادای حقوق مردم است، حرفی نیست. تو با همین عملت در راه سعادت معنوی کوشیده ای و به آخرت نایل شده ای. حضرت با این بیان ملایم و لطیف تذکر لازم را داد و در عین حال برای عمل او راه احتمال صحیحی را باز گذاشت و ضمناً فهماند دنیایی که برای خدمت به مردم، برای صله رحم و احترام میهمان باشد، آن عین آخرت و معنویت است. علاء بدون این که در سخن حضرت درباره خودش چیزی بگوید به حضرت عرض کرد: «یا امیرالمومنین من از برادرم شکایت دارم. فرمود: چه کرده؟ عرض کرد: عبایی پوشیده و زندگی خود را رها کرده است». یعنی اگر من در دنیای خود تندروی کرده ام و مورد انتقاد شما قرار گرفته ام، برادرم برعکس من در امور معنوی دچار تندروی شده و زندگی دنیای خود را ترک گفته است.  حضرت دستور داد احضارش کنند. وقتی شرفیاب شد، به او فرمود: «ای دشمن جان خود، دچار افکار انحراف آمیز شیطانی شده ای، چرا به زن و بچه خویش ترحم نمیکنی؟ تو گمان میکنی خداوند نعمتهای خود را بر تو حلال کرده میل ندارد از آن استفاده کنی و بهره مند گردی. تو که کوته فکر و کوچکتر از چنین گمانی هستی.» یعنی برو و زندگی عادی خود را شروع كن، به زن و فرزند خویش رسیدگی كن، كسب و كارت را دنبال كن و از لذایذ و نعمت های الهی بهره مند شو. گفتۀ علی (ع) سخن پیامبر و امر الهی است. دستور آن حضرت قطعی و لازم الاجراست. هر دو باید در روش خود تجدید نظر كنند و از افراط و تفریط پرهیز نمایند تا به سعادت و خوشبختی واقعی نایل شوند.  "